شعر محلی

توره نامه




اي شغال ريز تا كي مي كني جور و جفــــــــــا تا به كي شب مي شوي هي حمله ور بر بچه ها

ني به طفلان مي كني رحم و نه بر اشخاص پـير طفلكي را بــــــــرده اي از نسل كهزاد دليـــــــر

گه به خرگي مي كني يك حمله بر شخص فصيح گه به قلعه باغ مي داري قصد مش مســـــــــيح

گه به سرگو مي روي اندر حيات مرد لــــــــــر گه به نارستان روي در كوچه ها بهر تــــــــرور

قرن ها باشد كه تو اموال مردم خــــورده اي از قبيل مرغ و كهره دائما مي بـــــــــــرده اي

خود بده انصاف اي توره ي بي بند و بـــــــــار نه به خرما مي كني رحم و نه بر بســـــتان خيار

كرده اي وحشت زده در نارسان از خاص و عام مي روند از ترس تو شبها همه بالاي بــــــــــام

نزد شورا مي روند از تو شكايت مــــــي كنند از جنايت هاي تو دائم حكايت مــــــــــــــي كنند

چهره ي منحوس تو رسوا شده اندر جهـــــــان فاش گرديده است اين اعمال زشتت در نهــــان

نو بيا پيش و بكش از كار خود دست اي شغـال انتقام خود بگيرند آخر از تو اين رجــــــــــــال

توي مطبوعات ما غير از خبر هــــــاي تو نيست هركس ازبيرون بيايد گويد اين سگ توره كيست

گه كه اينها شايعاتنديا مانند غـــــــــــــــــــــرض گر كه مجرم نيستي شو روي اينها معـــــترض

آخرين حرفم بگويم همه از راه ثوابب گـــــــــر دروغ است اين سخن ها ده كنون بر من جواب


چشم اي آدم جوابت مـــــــــي كــــــــــــــــــــنم قانع از حرف حسابت مـــــــــــي كنــــــــــــــم

اين سخن ها جملگي باشـــــــــــــــــــــــد دروغ شايعات است و همه باشــــــــــــــــــــــد دروغ

تا كه آدم بوده است من بـــــــــــــــــــــوده ام سال ها و ماهها پيمـــــــــــــــــــــــــــــــوده ام

از گليم خود نكردم پــــــــــــــــــــــــــــــــا دراز بوده ام خدمت گذار و ســـــــــــــــــــــــــر باز

من كجا و بچه ي كهزاد شــــــــــــــــــــــــــير من كجـــــــــــــا وحمله بر اشخاص پــــــــــــير

من كجا و حمله بر شخص فصيــــــــــــــــــــح من كجا و حضرت مشتي مســـــــــــــــــــــــيح

من كجا و نارساني و تــــــــــــــــــــــــــــــرور من كجا و سرگو آن مــــــــــــــــــــــــــــــرد لر

من كجا اموال مردم بـــــــــــــــــــــــرده ام من كجا مال فقيران خــــــــــــــــــــــــــورده ام

ني مهندس هستم و ني كــــــــــــــــــــــــــــــار توره اي هستم هميشه لا مكــــــــــــــــــــــــــان

مدعي بر پاكي خود نيستـــــــــــــــــــــــــــــــم معترض از شاكي خود نيستــــــــــــــــــــــــــم

گاهگاهي كهره اي مي بـــــــــــــــــــــــرده ام مرغك پيرزني مي خــــــــــــــــــــــــــورده ام

هر كه بر من مدعي و شاكي اســـــــــــــت شاهدي عادل بيارد كافي اســــــــــــــــــت

من نمك نشناس و بد رگ نيستـــــــــــــــــــــــم جيره خوار و لوس چون سگ نيستـــــــــــــــم

مستقلم من هميشه در جهـــــــــــــــان نيستم وابسته پيش ايــــــــــــــــــــــــــــــن و آن

دزدي و آدم خوري كار شماســـــــــــــــــــت در مرام ما چنين كاري خطاســـــــــــــــــــت

ني به خاك كس تجاوز كـــــــــــــــــــــــرده ام ني كسي از خويـــــــــــــــــــــــشتن آزرده ام

ني طمع داريم بر مال كســـــــــــــــــــــــــان روزي ما مي دهد روزي رســــــــــــــــــــان

هر كجا باشند انباز شغـــــــــــــــــــــــــــــــال واقفند از يكديگر از وضع و حـــــــــــــــــال

مي كنم با اين سخن حرفم تمــــــــــــــــــــــام پاسخي ديگر ندارم والســـــــــــــــــــــــــــــلام